Nauczycielki

        Dziś postanowiłem narazić się moim wielu koleżankom nauczycielkom. Wiem, że wielu z nich to nie dotyczy, ale te pozostałe może będą miały choć chwilę refleksji. Myślę tu o nauczycielkach jako partnerkach życiowych.Uważam, że ich związki podobnie jak pań psycholog są najbardziej narażone na problemy i choć niekoniecznie formalny ale rozpad. Z przykrością napiszę, że chociaż ich mężczyźni nie są doskonałymi partnerami to wina leży w większości po stronie płci pięknej. Punktem wyjściowym jest pozycja jaką w związku próbuje zająć nauczycielka. Przyzwyczajona do mówienia z góry do uczniów siedzących przed nią. W związku też przyjmuję rolę jedynej wyroczni i autorytetu. Specyfika jej pracy to zwykle rozwój, awans zawodowy, literatura obycie z inteligencją a przy niej mąż, którego pasja są wędki, filmy i piwo wypite od czasu do czasu z kolegami. Szybko zapomina się, że to dobry człowiek, na którego zawsze można liczyć, pracowity w domu, uczynny dla całej rodziny . Z czasem staje się prostakiem, który nie ma ambicji, nie czyta, nie rozwija się no i to śmierdzące piwo. Szybko w związku pojawiają się zarzuty i przykłady jaki to wspaniały jest ten czy tamten. Nic bardziej mylnego drogie Panie, po prostu przestałyście zauważać dobroć swoich mężczyzn. Tamci są tylko mrzonką. W rzeczywistości w domu są wielokrotnie tyranami i ludźmi, którym kobieta przeszkadza w ich życiowej misji jaką jest śledzenie komputera a to jest przecież wyższe powołanie niż gary i pranie. Nas mężczyzn skonstruowano inaczej. O bezpieczne gniazdo mężczyzna będzie dbał, da Wam gwarancję ciepła miłości opieki nad Wami i dziećmi. Nie psujcie tego. Po co na siłę odsyłać go do książek czy pchać do opery ? Czy On Was ciągnie na mecz ? I pozwólcie mężczyznom mieć kolegów i spotkać się z nimi. Choćby po to by zobaczył, że ma tak naprawdę fajną żonę na tle partnerek swoich kumpli. Jeśli tej szansy nie dostanie to Wy będziecie te najgorsze.

Miłego popołudnia Tomek